Ik heb vakantie.
Ik hoef niet meer naar school.
En áls ik weer ga, áls, dan zit ik in 6 VWO.
En dan is het een kwestie van slagen.
ja, dan moet ik nog slagen.
Maar nu eerst.
Vakantie.
woensdag 30 juni 2010
maandag 21 juni 2010
De laatste loodjes (2)
Goed. Om even terug te komen op mijn vorige blogbericht.
Ik heb erover nagedacht en erover gepraat en ik heb een paar verklaringen gevonden die zijn zo tegenstrijdig zijn dat ik er weer niks aan heb.
Anniek zei: "Het komt van het spreekwoord: de laatste loodjes wegen het zwaarst. En dat betekent dat je het meeste doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt."
Dat je meer doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt was me al opgevallen bij de coupertest, maar wat heeft dat met loodjes te maken?
Dus ik zei: "Ja, maar dat klopt niet. Het is van het afwegen bij de markt vroeger, de koopman doet telkens een loodje erop tot het gelijk is aan het gewicht van het koopwaar. Maar op het einde doe je steeds een kleiner gewichtje erbij, dus de laatste loodjes wegen eigenlijk het lichtst!"
Aangezien ik dit een erg intelligente opmerking van mezelf vond vond ik het jammer dat Anniek daar weer iets aannemelijks op terug wist te zeggen: "nee, wacht. Wegen heeft nog een betekenis. Wegen als in hoe zwaar meetellen. De laatste loodjes tellen het zwaarst mee."
Shit. ik weet niks meer te zeggen.
Ik heb erover nagedacht en erover gepraat en ik heb een paar verklaringen gevonden die zijn zo tegenstrijdig zijn dat ik er weer niks aan heb.
Anniek zei: "Het komt van het spreekwoord: de laatste loodjes wegen het zwaarst. En dat betekent dat je het meeste doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt."
Dat je meer doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt was me al opgevallen bij de coupertest, maar wat heeft dat met loodjes te maken?
Dus ik zei: "Ja, maar dat klopt niet. Het is van het afwegen bij de markt vroeger, de koopman doet telkens een loodje erop tot het gelijk is aan het gewicht van het koopwaar. Maar op het einde doe je steeds een kleiner gewichtje erbij, dus de laatste loodjes wegen eigenlijk het lichtst!"
Aangezien ik dit een erg intelligente opmerking van mezelf vond vond ik het jammer dat Anniek daar weer iets aannemelijks op terug wist te zeggen: "nee, wacht. Wegen heeft nog een betekenis. Wegen als in hoe zwaar meetellen. De laatste loodjes tellen het zwaarst mee."
Shit. ik weet niks meer te zeggen.
De laatste loodjes
Een uitspraak die mijn klasgenoten en ik meermaaldaags door onze leraren toegeroepen krijgen als wij weer met moedeloze blikken in onze boeken staren of op onze tafel in slaap zijn gevallen.
Maar ik snap het niet. Wat zijn loodjes? Ik heb geen idee, laat staan dat ik weet hoeveel ik er had en hoeveel er nu nog over zijn. En wat moet ik met die loodjes doen?
Hou eens op over gravitatiesnelheid, leg me dit liever uit;)
Maar ik snap het niet. Wat zijn loodjes? Ik heb geen idee, laat staan dat ik weet hoeveel ik er had en hoeveel er nu nog over zijn. En wat moet ik met die loodjes doen?
Hou eens op over gravitatiesnelheid, leg me dit liever uit;)
donderdag 17 juni 2010
Eén ons motivatie alstublieft.
Het vooruitzicht op een fantastische vakantie, midden in een verschrikkelijke stressige schoolperiode. Wat moet ik daar nou mee?
Buiten is de zon, de hitte is voelbaar door het open raam van mijn slaapkamer. Binnen zijn mijn schoolboeken. Opengeklapt maar doelloos liggen ze op mijn bureau. Hoe kan ik mijn aandacht nou verdelen? Moet ik van de zon genieten, of zal ik me op mijn onoverzichtelijke berg huiswerk storten? Te vaak heb ik al voor optie één gekozen, maar steeds bleef optie twee zó in mijn hoofd bonken dat ik er niet van kon genieten. Dus nu zit ik maar, tussen de zon en mijn huiswerk in. En verder doe ik helemaal niks.
Buiten is de zon, de hitte is voelbaar door het open raam van mijn slaapkamer. Binnen zijn mijn schoolboeken. Opengeklapt maar doelloos liggen ze op mijn bureau. Hoe kan ik mijn aandacht nou verdelen? Moet ik van de zon genieten, of zal ik me op mijn onoverzichtelijke berg huiswerk storten? Te vaak heb ik al voor optie één gekozen, maar steeds bleef optie twee zó in mijn hoofd bonken dat ik er niet van kon genieten. Dus nu zit ik maar, tussen de zon en mijn huiswerk in. En verder doe ik helemaal niks.
Abonneren op:
Posts (Atom)
