zaterdag 2 oktober 2010
woensdag 29 september 2010
Winnen
Ik win eigenlijk nooit. Daar ben ik ook niet het type voor. Ik word liever een goede tweede, of derde.. Alleen met schoolvoetbal ben ik ooit eerste geworden, maar dat kwam waarschijnlijk door het feit dat er in mijn team heel veel meisjes zaten die voor winnen wél het type waren. Gelukkig ben ik voor laatste worden ook niet het type. Middenmootje, dat ben ik.
Dan hebben we het niet alleen over sport, maar ook over spelletjes, toetsen en wedden.
Ik wil heus wel winnen, maar ik kan gewoon te goed tegen mijn verlies om mijn uiterste best voor een overwinning te doen.
Als ik win ben ik blij, en de verliezer niet. Als ik verlies, zijn we allebei blij.
Tja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk middenmoot.
Dan hebben we het niet alleen over sport, maar ook over spelletjes, toetsen en wedden.
Ik wil heus wel winnen, maar ik kan gewoon te goed tegen mijn verlies om mijn uiterste best voor een overwinning te doen.
Als ik win ben ik blij, en de verliezer niet. Als ik verlies, zijn we allebei blij.
Tja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk middenmoot.
dinsdag 31 augustus 2010
Plak!
Boven mijn bed staat een schuine muur,
daar plak ik footoos op.
en als ik geen enkel stuk wit meer zie,
kdenk dat ik dan pas stop.
daar plak ik footoos op.
en als ik geen enkel stuk wit meer zie,
kdenk dat ik dan pas stop.
woensdag 18 augustus 2010
vrijdag 13 augustus 2010
Homealonenesss
Home alone, alleen thuis.
Wat ooit eng en onmogelijk klonk, bleek een van de beste uitvindingen ter wereld.
Het zijn de kleine dingen die je een heerlijk onoverwinnelijk gevoel van zelfstandigheid geven: de vaatwasser niet alleen uit- en inruimen maar ook op de aanknop drukken, het dubbele slot op de deur doen als je gaat slapen en het inrichten van de koelkast naar eigen inzicht.
Voel je je 's avonds dan niet alleen? Nee, juist de avonden zijn allemaal kleine feestjes. Ik duik in mijn ouders' kingsize bed, zet de tv aan, zet het bed omhoog, pak mijn laptop erbij en log in op al mijn sociale netwerken. Naast me liggen mijn mobieltje, Ipod Touch en andere onmisbare electronica. Voor voldoende eten en drinken zorg ik vanzelfsprekend ook.
Eerlijk is eerlijk, zonder laptop zouden deze dagen slecht uit te houden zijn. Zonder vrienden ook. Zonder radio. Zonder muziek.
Maar ik héb een laptop, en vrienden, radio, muziek. Ik heb een heel huis.
ALLES is van Josie!
Wat ooit eng en onmogelijk klonk, bleek een van de beste uitvindingen ter wereld.
Het zijn de kleine dingen die je een heerlijk onoverwinnelijk gevoel van zelfstandigheid geven: de vaatwasser niet alleen uit- en inruimen maar ook op de aanknop drukken, het dubbele slot op de deur doen als je gaat slapen en het inrichten van de koelkast naar eigen inzicht.
Voel je je 's avonds dan niet alleen? Nee, juist de avonden zijn allemaal kleine feestjes. Ik duik in mijn ouders' kingsize bed, zet de tv aan, zet het bed omhoog, pak mijn laptop erbij en log in op al mijn sociale netwerken. Naast me liggen mijn mobieltje, Ipod Touch en andere onmisbare electronica. Voor voldoende eten en drinken zorg ik vanzelfsprekend ook.
Eerlijk is eerlijk, zonder laptop zouden deze dagen slecht uit te houden zijn. Zonder vrienden ook. Zonder radio. Zonder muziek.
Maar ik héb een laptop, en vrienden, radio, muziek. Ik heb een heel huis.
ALLES is van Josie!
woensdag 4 augustus 2010
maandag 2 augustus 2010
Op de foto..
vrijdag 16 juli 2010
Het leven is een rollenspel
Grappig om te zien hoe ik me op mijn omgeving aanpas, zoals nu bijvoorbeeld:
In Berlijn was ik snel te skinny dus droeg ik wijde kleding, maar hier in Milaan is the skinnier the better, dus draag ik het strakste wat ik heb en laat ik mijn benen (met muggenbulten) goed zien. In Tokio willen ze schattigheid, in Parijs personality.
Het is part of the job, zijn hoe je wordt verwacht te zijn. En je hebt geen keus, je moet erin meegaan om jobs te boeken.
Ik vind het een leuk rollenspelletje, en probeer niet te vergeten wat ik zelf ben.
In Berlijn was ik snel te skinny dus droeg ik wijde kleding, maar hier in Milaan is the skinnier the better, dus draag ik het strakste wat ik heb en laat ik mijn benen (met muggenbulten) goed zien. In Tokio willen ze schattigheid, in Parijs personality.
Het is part of the job, zijn hoe je wordt verwacht te zijn. En je hebt geen keus, je moet erin meegaan om jobs te boeken.
Ik vind het een leuk rollenspelletje, en probeer niet te vergeten wat ik zelf ben.
Op een perron in Berlijn
In het openbaar kan ik niet op mijn gemak appels of andere gezonde dingen eten. Mensen kijken me aan.
Ik ben dun, en ze verdenken me van anorexia. Oplossing 1 is: voortaan binnen groenten en fruit eten. Optie 2 is: bedenken dat de mensen met de blikken waarschijnlijk een beetje jaloers zijn en zich afvragen waarom ze zichzelf de hele dag volproppen met broodjes worst.
Op straat kwam ik een vrij dik iemand tegen die een vers broodje vette braadwurst had gekocht, maar waarbij nadat ze mij had gezien de spijt van deze aanschaf en de ongelukkigheid in haar ogen stond te lezen.
Ik voelde me schuldig en rot, terwijl ik er niks aan kan doen.
Misschien juist wel daarom.
Ik ben dun, en ze verdenken me van anorexia. Oplossing 1 is: voortaan binnen groenten en fruit eten. Optie 2 is: bedenken dat de mensen met de blikken waarschijnlijk een beetje jaloers zijn en zich afvragen waarom ze zichzelf de hele dag volproppen met broodjes worst.
Op straat kwam ik een vrij dik iemand tegen die een vers broodje vette braadwurst had gekocht, maar waarbij nadat ze mij had gezien de spijt van deze aanschaf en de ongelukkigheid in haar ogen stond te lezen.
Ik voelde me schuldig en rot, terwijl ik er niks aan kan doen.
Misschien juist wel daarom.
Vliegtuig issues
Een van de naarste dingen is als je heel nodig naar de wc moet. Nog naarder is als dat in het vliegtuig is en de twee mensen naast je oud en slaperig zijn.
Nee, die wil je het gangpad natuurlijk niet opsturen.
Het beeld van de grande frappugino caramel die je net gedronken hebt gaat niet van je netvlies, en je blaas begint steeds meer pijn te doen.
Oké.. 1,2,3.. Nu. "Mevrouw?"
Nee, die wil je het gangpad natuurlijk niet opsturen.
Het beeld van de grande frappugino caramel die je net gedronken hebt gaat niet van je netvlies, en je blaas begint steeds meer pijn te doen.
Oké.. 1,2,3.. Nu. "Mevrouw?"
donderdag 1 juli 2010
Herkansing
Waarom deed ik deze week drie herkansingen? Omdat ik hoger wilde halen. Ja, dat is wat ik dacht. Ik dacht niet: ik wil een voldoende halen. Nee, alleen hoger. En ik kreeg wat ik wilde:
latijn: 4,6 -> 4,8
wiskunde: 5,5 -> 5,6
biologie: 4,6 -> 5,4
Nu lijk ik een vrije sneue leerling, omdat ik mijn herkansingen verpest heb. Dat is ook zo. Maar ik kan er mee leven, want, zie vorig blogbericht, ik heb schijt.
(Oke, en gemiddeld sta ik nog steeds goed)
latijn: 4,6 -> 4,8
wiskunde: 5,5 -> 5,6
biologie: 4,6 -> 5,4
Nu lijk ik een vrije sneue leerling, omdat ik mijn herkansingen verpest heb. Dat is ook zo. Maar ik kan er mee leven, want, zie vorig blogbericht, ik heb schijt.
(Oke, en gemiddeld sta ik nog steeds goed)
Een openbaring
Ik ben veranderd het laatste jaar. Op welk gebied was me echter nog niet helemaal duidelijk, tot nu.
Ik heb iets ontwikkeld:
SCHIJT.
Het is heel erg fijn, echt waar, een wereld gaat voor je open. Probeer het maar.
Ik heb iets ontwikkeld:
SCHIJT.
Het is heel erg fijn, echt waar, een wereld gaat voor je open. Probeer het maar.
Abonneren op:
Posts (Atom)