zaterdag 2 oktober 2010
woensdag 29 september 2010
Winnen
Ik win eigenlijk nooit. Daar ben ik ook niet het type voor. Ik word liever een goede tweede, of derde.. Alleen met schoolvoetbal ben ik ooit eerste geworden, maar dat kwam waarschijnlijk door het feit dat er in mijn team heel veel meisjes zaten die voor winnen wél het type waren. Gelukkig ben ik voor laatste worden ook niet het type. Middenmootje, dat ben ik.
Dan hebben we het niet alleen over sport, maar ook over spelletjes, toetsen en wedden.
Ik wil heus wel winnen, maar ik kan gewoon te goed tegen mijn verlies om mijn uiterste best voor een overwinning te doen.
Als ik win ben ik blij, en de verliezer niet. Als ik verlies, zijn we allebei blij.
Tja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk middenmoot.
Dan hebben we het niet alleen over sport, maar ook over spelletjes, toetsen en wedden.
Ik wil heus wel winnen, maar ik kan gewoon te goed tegen mijn verlies om mijn uiterste best voor een overwinning te doen.
Als ik win ben ik blij, en de verliezer niet. Als ik verlies, zijn we allebei blij.
Tja, met zo'n instelling blijf je natuurlijk middenmoot.
dinsdag 31 augustus 2010
Plak!
Boven mijn bed staat een schuine muur,
daar plak ik footoos op.
en als ik geen enkel stuk wit meer zie,
kdenk dat ik dan pas stop.
daar plak ik footoos op.
en als ik geen enkel stuk wit meer zie,
kdenk dat ik dan pas stop.
woensdag 18 augustus 2010
vrijdag 13 augustus 2010
Homealonenesss
Home alone, alleen thuis.
Wat ooit eng en onmogelijk klonk, bleek een van de beste uitvindingen ter wereld.
Het zijn de kleine dingen die je een heerlijk onoverwinnelijk gevoel van zelfstandigheid geven: de vaatwasser niet alleen uit- en inruimen maar ook op de aanknop drukken, het dubbele slot op de deur doen als je gaat slapen en het inrichten van de koelkast naar eigen inzicht.
Voel je je 's avonds dan niet alleen? Nee, juist de avonden zijn allemaal kleine feestjes. Ik duik in mijn ouders' kingsize bed, zet de tv aan, zet het bed omhoog, pak mijn laptop erbij en log in op al mijn sociale netwerken. Naast me liggen mijn mobieltje, Ipod Touch en andere onmisbare electronica. Voor voldoende eten en drinken zorg ik vanzelfsprekend ook.
Eerlijk is eerlijk, zonder laptop zouden deze dagen slecht uit te houden zijn. Zonder vrienden ook. Zonder radio. Zonder muziek.
Maar ik héb een laptop, en vrienden, radio, muziek. Ik heb een heel huis.
ALLES is van Josie!
Wat ooit eng en onmogelijk klonk, bleek een van de beste uitvindingen ter wereld.
Het zijn de kleine dingen die je een heerlijk onoverwinnelijk gevoel van zelfstandigheid geven: de vaatwasser niet alleen uit- en inruimen maar ook op de aanknop drukken, het dubbele slot op de deur doen als je gaat slapen en het inrichten van de koelkast naar eigen inzicht.
Voel je je 's avonds dan niet alleen? Nee, juist de avonden zijn allemaal kleine feestjes. Ik duik in mijn ouders' kingsize bed, zet de tv aan, zet het bed omhoog, pak mijn laptop erbij en log in op al mijn sociale netwerken. Naast me liggen mijn mobieltje, Ipod Touch en andere onmisbare electronica. Voor voldoende eten en drinken zorg ik vanzelfsprekend ook.
Eerlijk is eerlijk, zonder laptop zouden deze dagen slecht uit te houden zijn. Zonder vrienden ook. Zonder radio. Zonder muziek.
Maar ik héb een laptop, en vrienden, radio, muziek. Ik heb een heel huis.
ALLES is van Josie!
woensdag 4 augustus 2010
maandag 2 augustus 2010
Op de foto..
..met mijn lieve, lieve, Anniek.
Door Toeps.
Styling: Hannah van Well
Make-up: Corinne van der Heijden
Haar: Hanneke de Hertog
Door Toeps.
Styling: Hannah van Well
Make-up: Corinne van der Heijden
Haar: Hanneke de Hertog
vrijdag 16 juli 2010
Het leven is een rollenspel
Grappig om te zien hoe ik me op mijn omgeving aanpas, zoals nu bijvoorbeeld:
In Berlijn was ik snel te skinny dus droeg ik wijde kleding, maar hier in Milaan is the skinnier the better, dus draag ik het strakste wat ik heb en laat ik mijn benen (met muggenbulten) goed zien. In Tokio willen ze schattigheid, in Parijs personality.
Het is part of the job, zijn hoe je wordt verwacht te zijn. En je hebt geen keus, je moet erin meegaan om jobs te boeken.
Ik vind het een leuk rollenspelletje, en probeer niet te vergeten wat ik zelf ben.
In Berlijn was ik snel te skinny dus droeg ik wijde kleding, maar hier in Milaan is the skinnier the better, dus draag ik het strakste wat ik heb en laat ik mijn benen (met muggenbulten) goed zien. In Tokio willen ze schattigheid, in Parijs personality.
Het is part of the job, zijn hoe je wordt verwacht te zijn. En je hebt geen keus, je moet erin meegaan om jobs te boeken.
Ik vind het een leuk rollenspelletje, en probeer niet te vergeten wat ik zelf ben.
Op een perron in Berlijn
In het openbaar kan ik niet op mijn gemak appels of andere gezonde dingen eten. Mensen kijken me aan.
Ik ben dun, en ze verdenken me van anorexia. Oplossing 1 is: voortaan binnen groenten en fruit eten. Optie 2 is: bedenken dat de mensen met de blikken waarschijnlijk een beetje jaloers zijn en zich afvragen waarom ze zichzelf de hele dag volproppen met broodjes worst.
Op straat kwam ik een vrij dik iemand tegen die een vers broodje vette braadwurst had gekocht, maar waarbij nadat ze mij had gezien de spijt van deze aanschaf en de ongelukkigheid in haar ogen stond te lezen.
Ik voelde me schuldig en rot, terwijl ik er niks aan kan doen.
Misschien juist wel daarom.
Ik ben dun, en ze verdenken me van anorexia. Oplossing 1 is: voortaan binnen groenten en fruit eten. Optie 2 is: bedenken dat de mensen met de blikken waarschijnlijk een beetje jaloers zijn en zich afvragen waarom ze zichzelf de hele dag volproppen met broodjes worst.
Op straat kwam ik een vrij dik iemand tegen die een vers broodje vette braadwurst had gekocht, maar waarbij nadat ze mij had gezien de spijt van deze aanschaf en de ongelukkigheid in haar ogen stond te lezen.
Ik voelde me schuldig en rot, terwijl ik er niks aan kan doen.
Misschien juist wel daarom.
Vliegtuig issues
Een van de naarste dingen is als je heel nodig naar de wc moet. Nog naarder is als dat in het vliegtuig is en de twee mensen naast je oud en slaperig zijn.
Nee, die wil je het gangpad natuurlijk niet opsturen.
Het beeld van de grande frappugino caramel die je net gedronken hebt gaat niet van je netvlies, en je blaas begint steeds meer pijn te doen.
Oké.. 1,2,3.. Nu. "Mevrouw?"
Nee, die wil je het gangpad natuurlijk niet opsturen.
Het beeld van de grande frappugino caramel die je net gedronken hebt gaat niet van je netvlies, en je blaas begint steeds meer pijn te doen.
Oké.. 1,2,3.. Nu. "Mevrouw?"
donderdag 1 juli 2010
Herkansing
Waarom deed ik deze week drie herkansingen? Omdat ik hoger wilde halen. Ja, dat is wat ik dacht. Ik dacht niet: ik wil een voldoende halen. Nee, alleen hoger. En ik kreeg wat ik wilde:
latijn: 4,6 -> 4,8
wiskunde: 5,5 -> 5,6
biologie: 4,6 -> 5,4
Nu lijk ik een vrije sneue leerling, omdat ik mijn herkansingen verpest heb. Dat is ook zo. Maar ik kan er mee leven, want, zie vorig blogbericht, ik heb schijt.
(Oke, en gemiddeld sta ik nog steeds goed)
latijn: 4,6 -> 4,8
wiskunde: 5,5 -> 5,6
biologie: 4,6 -> 5,4
Nu lijk ik een vrije sneue leerling, omdat ik mijn herkansingen verpest heb. Dat is ook zo. Maar ik kan er mee leven, want, zie vorig blogbericht, ik heb schijt.
(Oke, en gemiddeld sta ik nog steeds goed)
Een openbaring
Ik ben veranderd het laatste jaar. Op welk gebied was me echter nog niet helemaal duidelijk, tot nu.
Ik heb iets ontwikkeld:
SCHIJT.
Het is heel erg fijn, echt waar, een wereld gaat voor je open. Probeer het maar.
Ik heb iets ontwikkeld:
SCHIJT.
Het is heel erg fijn, echt waar, een wereld gaat voor je open. Probeer het maar.
woensdag 30 juni 2010
Vakantie
Ik heb vakantie.
Ik hoef niet meer naar school.
En áls ik weer ga, áls, dan zit ik in 6 VWO.
En dan is het een kwestie van slagen.
ja, dan moet ik nog slagen.
Maar nu eerst.
Vakantie.
Ik hoef niet meer naar school.
En áls ik weer ga, áls, dan zit ik in 6 VWO.
En dan is het een kwestie van slagen.
ja, dan moet ik nog slagen.
Maar nu eerst.
Vakantie.
maandag 21 juni 2010
De laatste loodjes (2)
Goed. Om even terug te komen op mijn vorige blogbericht.
Ik heb erover nagedacht en erover gepraat en ik heb een paar verklaringen gevonden die zijn zo tegenstrijdig zijn dat ik er weer niks aan heb.
Anniek zei: "Het komt van het spreekwoord: de laatste loodjes wegen het zwaarst. En dat betekent dat je het meeste doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt."
Dat je meer doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt was me al opgevallen bij de coupertest, maar wat heeft dat met loodjes te maken?
Dus ik zei: "Ja, maar dat klopt niet. Het is van het afwegen bij de markt vroeger, de koopman doet telkens een loodje erop tot het gelijk is aan het gewicht van het koopwaar. Maar op het einde doe je steeds een kleiner gewichtje erbij, dus de laatste loodjes wegen eigenlijk het lichtst!"
Aangezien ik dit een erg intelligente opmerking van mezelf vond vond ik het jammer dat Anniek daar weer iets aannemelijks op terug wist te zeggen: "nee, wacht. Wegen heeft nog een betekenis. Wegen als in hoe zwaar meetellen. De laatste loodjes tellen het zwaarst mee."
Shit. ik weet niks meer te zeggen.
Ik heb erover nagedacht en erover gepraat en ik heb een paar verklaringen gevonden die zijn zo tegenstrijdig zijn dat ik er weer niks aan heb.
Anniek zei: "Het komt van het spreekwoord: de laatste loodjes wegen het zwaarst. En dat betekent dat je het meeste doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt."
Dat je meer doorzettingsvermogen op het eind nodig hebt was me al opgevallen bij de coupertest, maar wat heeft dat met loodjes te maken?
Dus ik zei: "Ja, maar dat klopt niet. Het is van het afwegen bij de markt vroeger, de koopman doet telkens een loodje erop tot het gelijk is aan het gewicht van het koopwaar. Maar op het einde doe je steeds een kleiner gewichtje erbij, dus de laatste loodjes wegen eigenlijk het lichtst!"
Aangezien ik dit een erg intelligente opmerking van mezelf vond vond ik het jammer dat Anniek daar weer iets aannemelijks op terug wist te zeggen: "nee, wacht. Wegen heeft nog een betekenis. Wegen als in hoe zwaar meetellen. De laatste loodjes tellen het zwaarst mee."
Shit. ik weet niks meer te zeggen.
De laatste loodjes
Een uitspraak die mijn klasgenoten en ik meermaaldaags door onze leraren toegeroepen krijgen als wij weer met moedeloze blikken in onze boeken staren of op onze tafel in slaap zijn gevallen.
Maar ik snap het niet. Wat zijn loodjes? Ik heb geen idee, laat staan dat ik weet hoeveel ik er had en hoeveel er nu nog over zijn. En wat moet ik met die loodjes doen?
Hou eens op over gravitatiesnelheid, leg me dit liever uit;)
Maar ik snap het niet. Wat zijn loodjes? Ik heb geen idee, laat staan dat ik weet hoeveel ik er had en hoeveel er nu nog over zijn. En wat moet ik met die loodjes doen?
Hou eens op over gravitatiesnelheid, leg me dit liever uit;)
donderdag 17 juni 2010
Eén ons motivatie alstublieft.
Het vooruitzicht op een fantastische vakantie, midden in een verschrikkelijke stressige schoolperiode. Wat moet ik daar nou mee?
Buiten is de zon, de hitte is voelbaar door het open raam van mijn slaapkamer. Binnen zijn mijn schoolboeken. Opengeklapt maar doelloos liggen ze op mijn bureau. Hoe kan ik mijn aandacht nou verdelen? Moet ik van de zon genieten, of zal ik me op mijn onoverzichtelijke berg huiswerk storten? Te vaak heb ik al voor optie één gekozen, maar steeds bleef optie twee zó in mijn hoofd bonken dat ik er niet van kon genieten. Dus nu zit ik maar, tussen de zon en mijn huiswerk in. En verder doe ik helemaal niks.
Buiten is de zon, de hitte is voelbaar door het open raam van mijn slaapkamer. Binnen zijn mijn schoolboeken. Opengeklapt maar doelloos liggen ze op mijn bureau. Hoe kan ik mijn aandacht nou verdelen? Moet ik van de zon genieten, of zal ik me op mijn onoverzichtelijke berg huiswerk storten? Te vaak heb ik al voor optie één gekozen, maar steeds bleef optie twee zó in mijn hoofd bonken dat ik er niet van kon genieten. Dus nu zit ik maar, tussen de zon en mijn huiswerk in. En verder doe ik helemaal niks.
zondag 30 mei 2010
Bijna nat.
Ik was gister met mijn moeder en mijn tante op een conferentieoord waar allemaal kinderboekenschrijvers waren (wat overigens heel leuk was! Jaques Vriens is geweldig en Hans Kuyper niet) en daar was een heel brede vijver met een kabelbaan eroverheen. Het had twee handvatten waar je aan moest hangen, en toen mijn moeder zei dat mijn broer dat meteen zou doen, moest en zou ik het natuurlijk ook proberen.
Ik nam een aanloop.. en sprong. De handvatten waren heel glad, maar ik kon me vasthouden. Op tweederde van de vijver echter... KWAM IK STIL TE HANGEN!! Heeel erg laag, ik moest mijn benen helemaal optrekken en mijn kont raakte het water net niet.
Dus ik begon te gillen. Nou ben ik helemaal niet een persoon die gilt, maar de situatie was er gewoon naar. Ik, bungelend boven een vieze sloot, aan een paar gladde handvatten. GELUKKIG zat er een touw aan, en begonnen mijn moeder en tante me verwoed terug te trekken naar de kant. Toen ik losliet viel ik alsnog bijna in het water, maar het ging nog net goed.
Jezus wat een avontuur, de adrenaline zit nog in mijn lijf.
Ik nam een aanloop.. en sprong. De handvatten waren heel glad, maar ik kon me vasthouden. Op tweederde van de vijver echter... KWAM IK STIL TE HANGEN!! Heeel erg laag, ik moest mijn benen helemaal optrekken en mijn kont raakte het water net niet.
Dus ik begon te gillen. Nou ben ik helemaal niet een persoon die gilt, maar de situatie was er gewoon naar. Ik, bungelend boven een vieze sloot, aan een paar gladde handvatten. GELUKKIG zat er een touw aan, en begonnen mijn moeder en tante me verwoed terug te trekken naar de kant. Toen ik losliet viel ik alsnog bijna in het water, maar het ging nog net goed.
Jezus wat een avontuur, de adrenaline zit nog in mijn lijf.
donderdag 27 mei 2010
maandag 24 mei 2010
zaterdag 22 mei 2010
Rome, Wat Een Stad
Dit was het moment waar ik op wachtte. Al in de eerste klas was ik me ervan bewust dat als ik Grieks en Latijn zou volgen en een van beide vakken na de derde nog vol zou houden, mij in de 5de klas een reisje te wachten stond. Dit vooruitzicht heeft mij door mijn dipjes gesleept.
Met het vliegtuig gingen we. Een reisgids, door ons zelf samengesteld, in de tas. Het programma voor elke dag stond vast. Dat we veel gingen lopen en veel gingen zien, dat was zeker. Elke dag presenteerden groepjes over het door hun gekozen onderwerp, wat trouwens erg leuk was! Leerlingen weten vaak goed wat medeleerlingen nou eigenlijk willen weten, en presenteren op een frisse manier.
Wat we allemaal precies gedaan hebben daar zal ik jullie niet mee lastig vallen. Gewoon wat “random” (woord van de week) info.
Snelcursus Italiaans:
Amazza = gaaf.
Andiamo = laten we gaan.
Che palle = hè balen.
An vedi = aanschouw/kijk!
Facts:
- Elke dag pasta is NIET lekker
- Droge kip is niet te kanen
- Droog brood ook niet
- Melige docenten zijn heel grappig
- Vooral als ze moeten huilen van het lachen
- Italianen…
…hebben zeer doordringende blikken
…geven geen 3 maar 2 kussen
…doen aan afdingen
…vinden het leuk om toeristen paraplu’s en zonnebrillen aan te smeren
…hebben het lekkerste en vieste ijs op de wereld
…zeggen ciao
Dan nu een kleine selectie van mijn 500 foto’s ->
The Airplane
Het heeft geregend..
We hebben cultureel gedaan..
Pantheon:
Oculus (=oog. Het zit in het dak van het pantheon, en als je eronder staat en duivenpoep op je hoofd krijgt, dan blijf je eeuwig leven. Een reden dus om er niet onder te gaan staan.
Colosseum
Basilica
Forum Romanum vanuit Musei Capitolini
Roxanne en Anne gingen stuk..
Drie Romeinen doken in de verkleedkist..
We gingen naar het kattenforum..
Een van mijn docenten lichtte me in over dit mooie fotomoment, en ik maakte er gebruik van. Ik bedoel: hoe vaak zie je nou een boom preciés door een poortje heen??
Ik vond het leuk andere mensen op de foto te zetten..
Slaapkoppen.. (wel lieve slaapkoppen)
Nóg meer slaapkoppen..
Laaaaange rij in de regen voor de Sint Pieter
We hebben gelopen, veeel gelopen..
Ik maakte een foto van een uitzichtje..
We hebben gemeet met onze ex-lerares Grieks en Latijn, Tessa!
Met onze brugger eastpacks
Paaaaaaaauze
Lief aan het vlechten<3
Met Anniekje, de enige foto waar we geen gekke bek trekken.
Op veel plaatsen in de stad stonden koude bronnetjes met drinkwater.
Waaaaaaaaaaater! (niet drinkbaar, wel verkoelend)
Danu en Anne
Spidercow. Zoals we hier een stad voor beschilderde olifanten hadden, zo hadden zij dat met koeien.
Het was een heerlijke week.
Zoals mijn daar gekochte trui zegt: I <3 ROMA
Met het vliegtuig gingen we. Een reisgids, door ons zelf samengesteld, in de tas. Het programma voor elke dag stond vast. Dat we veel gingen lopen en veel gingen zien, dat was zeker. Elke dag presenteerden groepjes over het door hun gekozen onderwerp, wat trouwens erg leuk was! Leerlingen weten vaak goed wat medeleerlingen nou eigenlijk willen weten, en presenteren op een frisse manier.
Wat we allemaal precies gedaan hebben daar zal ik jullie niet mee lastig vallen. Gewoon wat “random” (woord van de week) info.
Snelcursus Italiaans:
Amazza = gaaf.
Andiamo = laten we gaan.
Che palle = hè balen.
An vedi = aanschouw/kijk!
Facts:
- Elke dag pasta is NIET lekker
- Droge kip is niet te kanen
- Droog brood ook niet
- Melige docenten zijn heel grappig
- Vooral als ze moeten huilen van het lachen
- Italianen…
…hebben zeer doordringende blikken
…geven geen 3 maar 2 kussen
…doen aan afdingen
…vinden het leuk om toeristen paraplu’s en zonnebrillen aan te smeren
…hebben het lekkerste en vieste ijs op de wereld
…zeggen ciao
Dan nu een kleine selectie van mijn 500 foto’s ->
The Airplane
Het heeft geregend..
We hebben cultureel gedaan..
Pantheon:
Oculus (=oog. Het zit in het dak van het pantheon, en als je eronder staat en duivenpoep op je hoofd krijgt, dan blijf je eeuwig leven. Een reden dus om er niet onder te gaan staan.
Colosseum
Basilica
Forum Romanum vanuit Musei Capitolini
Roxanne en Anne gingen stuk..
Drie Romeinen doken in de verkleedkist..
We gingen naar het kattenforum..
Een van mijn docenten lichtte me in over dit mooie fotomoment, en ik maakte er gebruik van. Ik bedoel: hoe vaak zie je nou een boom preciés door een poortje heen??
Ik vond het leuk andere mensen op de foto te zetten..
Slaapkoppen.. (wel lieve slaapkoppen)
Nóg meer slaapkoppen..
Laaaaange rij in de regen voor de Sint Pieter
We hebben gelopen, veeel gelopen..
Ik maakte een foto van een uitzichtje..
We hebben gemeet met onze ex-lerares Grieks en Latijn, Tessa!
Met onze brugger eastpacks
Paaaaaaaauze
Lief aan het vlechten<3
Met Anniekje, de enige foto waar we geen gekke bek trekken.
Op veel plaatsen in de stad stonden koude bronnetjes met drinkwater.
Waaaaaaaaaaater! (niet drinkbaar, wel verkoelend)
Danu en Anne
Spidercow. Zoals we hier een stad voor beschilderde olifanten hadden, zo hadden zij dat met koeien.
Het was een heerlijke week.
Zoals mijn daar gekochte trui zegt: I <3 ROMA
Abonneren op:
Posts (Atom)
