Op een perron in Berlijn

In het openbaar kan ik niet op mijn gemak appels of andere gezonde dingen eten. Mensen kijken me aan.
Ik ben dun, en ze verdenken me van anorexia. Oplossing 1 is: voortaan binnen groenten en fruit eten. Optie 2 is: bedenken dat de mensen met de blikken waarschijnlijk een beetje jaloers zijn en zich afvragen waarom ze zichzelf de hele dag volproppen met broodjes worst.

Op straat kwam ik een vrij dik iemand tegen die een vers broodje vette braadwurst had gekocht, maar waarbij nadat ze mij had gezien de spijt van deze aanschaf en de ongelukkigheid in haar ogen stond te lezen.

Ik voelde me schuldig en rot, terwijl ik er niks aan kan doen.
Misschien juist wel daarom.