Toen ik in de supermarkt langs de vleesafdeling liep viel mijn oog op drie niet bij elkaar horende, grote, kale mannen, met tattoo's op hun kuiten en armen. Aan hun oor hielden ze hun blackberry. Typische figuren dus. Met een blik die een kruising was ongelukkigheid en moedeloosheid sjokten ze langs de schappen. Waarschijnlijk is het voor deze mannen één van de zeldzame keren dat ze boodschappen doen, en zijn de personen aan de andere kant van de lijn hun vrouwen, die ze vertellen wat ze moeten kopen.
Ik zeg: heel goed. Mannen van 40+ die nog niet weten welk vlees ze het beste kunnen kiezen, moeten dat leren. En waarom niet op deze manier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten